ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ .. ನನಗೆ
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕವಿತೆಯಾಗಿ ಬಂದವಳೀಗ ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲು ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ
ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಕನಸುಗಳಿದ್ದವು ..ಕನಸಾಗೆ ಉಳಿಯಬೇಕಿತ್ತು
ನನ್ನೊಳಗಿನ ಕನಸಿನ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ನೀನೊಬ್ಬಳೇ ..
ನಿನಗಾಗೆ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಸಿಂಗರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ..
ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಬಾವನೆಗಳ ..
ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ನೀ ಜೊತೆಗಿರುವಾಗ
ನನಗಾಗೆ ಕಾದಿರುವ ನಿನ್ನ ವಿರಹ ಈಗಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ ...
ಸುಮ್ಮಗೊಂದು ಮುತ್ತ ಕೊಟ್ಟು ತುಂಟತನ
ಮಾಡಿದವಳೀಗ ... ನಾ ಮರಳಿ ಕೊಡುವವರೆಗೂ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ..
ಬೆಚ್ಚಗೆ ತಬ್ಬಿ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟಿಸುವ ಆ ಕನಸಿನ ಲೋಕದ
ಕಲ್ಪನೆಯೀಗ ಉಸಿರು ಬಿಡಲು ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ ..
ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ .. ನನಗೆ
ಆಗೆಲ್ಲ ಕಲ್ಪನೆಗಳಿದ್ದವು ನನ್ನವಳ ಬಗೆಗೆ ..
ಮನಸಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳಿದ್ದವು
ಎಲ್ಲ ನನಸಾದರೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪನೆ ..??
ಮುಂದುವರೆದ ಭಾಗ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ :)
ReplyDeleteಮುಂದ ?
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲೇ ಸುಖವಾಗಿದ್ದೆವು ಎಂದು ತಿಳಿಯೋ ಪೆದ್ದರು ನಾವು...
ReplyDeleteತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ...
ಸೊಗಸಾದ ಕವನ
ReplyDeleteಅದು ಸರಿ.. ಯೋಗರಾಜ್ ಭಟ್ರು ಮತ್ತು ಜಯಂತ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ಅವ್ರು ಹೇಳ್ತಾರೆ.. ಹೆಂಡತಿಯನ್ನ ನೆನೆಸ್ಕೊಂಡು ಕವಿತೆ ಬರೆದ ಕವಿ ಈವರೆಗೂ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲವಂತೆ.. ಅವರ ಮಾತಿನ ಪ್ರಕಾರ ಕವಿಯಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನ ಕಳ್ಕೊತೀವೋ ಅಥವಾ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನ ನೆನೆದು ಕವನ ಬರೆದ ಮೊದಲ ಕವಿಯಾಗ್ತೀರೋ ಕಾದು ನೋಡಬೇಕಿದೆ. ;) :D :D
ReplyDeleteಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.. ಭಾವ ಬರಹ. ಪ್ರೀತಿ ಒಲವಿನ ಮಹಾಪೂರ. lovely...
ReplyDelete